9/9

ne derinmiş torbası ve de pek çokmuş alacası. zaman zaman dedik, dönüp nihayet eylüle geldik. açılmış mektupların yazılmış olanlarla yan yana beklediği bir kutuyu açtık, açıp topladığımızı içine saldık. işte eylül. savrulan tozlarla, dönüşen taşlar, kıvrıla dolana akıp akıp geçen dakikalar. çocukluğumun pencerelerine küçük çakıl taşları atan büyük insanlar, şimdi kendi pencereleri önünde bir beklemeye durdular. kendi şimdisini zamandan ayıran hatıralar, bugünün varlığında tozmadalar.
artık söylemenin de, dinlemenin de başka türlü yankıdığı bi yerde gelene selam, gelemeyene hürmet hali var. bugünlük de benden bu kadar.