Zerrişte

"Yaz aşkına dair" dediniz...İşte: Çocukken
Gaayet afacan bir kedi sevdim ki elimden
Bir lahza bırakmazdım: uyurken kucağımda
Ruhumdaki şefkat
Hep üstüne titrer, gece ba'zan yatağımda
Birlikte uyurduk.Bırakıp mektebe gitsem
Dil-tengi hasret
Mutlak beni dikkatsiz eder, "Hey, koca sersem!"
Tevbihi tokatlarla gürülderdi başımda.
Ben, aşık-ı şeyda,
Her kahra tahammülü severdim...O yaşımda
Sevmekteki te'sir ü teselliyi bilirdim.
Herkes gibi, hatta
Ba'zan sebepsizce olurdum müteellim...
Zerrişte, bu ismiydi onun, sanki haberdar
Mahfi kederimden, Yaltaklanır, atlar, sürünür, okşatır, okşar;
Tatyibime elbette o gün çare bulurdu;
Lakin üzerimden
Bir kerre o hüzn oldu mu zail, kurulurdu;
"Sayemde bu neş'en!" demek ister gibi mağrur;
Mağrur ü muhakkır,
Başlardı vefasızlığa, ben aciz ü meshur,
Her türlü huzuzatına, her keyfine tabi';
Ba'zan mütehayyir,
Ba'zan mütehakkim; yine aciz, yine kaani':
En şüpheli bir meylini görsem inanırdım
Biçareliğimden;
Hep tırmalanır, tırmalanır, tırmalanırdım!
"Yaz aşkına dair" dediniz...İşte misali
Sevdiklerimin ben
Hepsinde bu tırnakları, hepsinde bu hali,
Hepsinde bu hırçın kedi simasını gördüm...
Bir ömr-i cahimin bütün ezvakını sürdüm!
Tevfik Fikret