Aşk zamanı

Çünkü yolu yok, çok bilinmezli, çözümsüz durum büyümüş, büyümüştür.. Defter yorulur coşkusundan. Yollar kısalır birden, umut/umutsuzlukla yer değiştirir, umutsuzluk umutla.. Karşılanamaz bir boşluk/çokluk dolar, doldurur.. Uyanış; uzun süren bir uykudan sonra, hiç olmamış gibi, sadece kendisi varmış gibi kaplar her yeri. Söylenecekler eksik bir şarkının parçaları gibidir. Tamamlanmamış boşluklu şarkılar çoğalır.. Hayat anlatmaya yetemez, gösteremez olur. Ne coşkulu hallerin kaynağı bellidir, ne uykusu çalınmış geceler itiraz edebilir. Mevsim, zaman, sözcüklerin her biri, tanımlanabilen, tanımlanmaya ihtiyaç olmayan her şey, her şey ona bağlıdır.. Dünyanın kendisi de!

Aydınlık, yükselen, artan, büyüyen, çoğalan, dünyayı kendi adımlarına uyduran bu durum, gerçekliğini büyütür. Her şeyden vazgeçmenin mümkün olduğu, sunulabileceğin hepsini verme arzusu, bütünlenme, boşluğundan kurtulma umudu gelir. Büyük yollar aralanır, açılır, gidilir.. Irmaklar akar coşkuyla, renkler canlanır, hayat aydınlanır.. Ve öylece sonsuza dek sürecek yanılgısıyla günler geçer.

Oysa güneşli günlerin orta yerinde birden bulutlar birikir. Öyle hemen geçiveren yaz yağmurları değil, soğuk, dondurucu, yıllara bedel saatler yağar. Nefes almak yaralar. Konuşmak, anlatmak, anlaşılmak değil bir tek hece bile yeterli olacakken iyileşmeye, bir türlü gelmez, söylenmez, duyulmaz.. Uçurum derinleşirken, dünya değişir. Nefes alış verişler küçük küçük öldürür. Mırıldanmaya dönen iç sesler, dünyanın gürültüsüne karışır, çığlığa dönüşür..

Bir zaman önce yaklaşmakta olan ayak seslerinin umutlu/mutlu bir şeyler taşıdığına dair inancını hatırlayan herkes, mutsuzluğunun büyüklüğünden ürker. Su alan küçük gemiler, dalgalanmalar, büyüyen dalgalar ve nerde olduğu bilinmez bir kıyı.. Hafızadaki kaydını kim bilir ne zaman tamamlamış mutsuzluk fotoğrafları canlanır. Acıtır. Arka sokaklardan gidilen o başka dünyalarda beklenir. Sokağın öteki ucundaki ayak sesleri yaklaşmaz, hep uzaklaşır. Kendinden vazgeçebilmişler, bunun bir kusur mu yoksa erdem mi olduğunun kararını veremezler.. Önce her yeri renklerle doldurmuştur aşk, sonra da onun özlemiyle. Yanında olmanın yenemediği o özlem..

Mektuplar bekledikçe, satırları zehirler, o yüzden kapatılır, kilitlenir, saklanırlar.. Pullarını yitirmiş, adressiz, zarfsız, yazılmamış mektuplar birikir sonra, en çok bu zamanlarda. Şimdiye, sonraya, geçmişe mektuplar..