Sözler

Bazı sözler var, sanki hiç söylenmemiş gibi gizli, saklı. Mahrem. Harflerine değen özensiz seslerden sakınılmış. Söylenmedikçe büyümüş, büyüdükçe biraz daha derinleşmiş manâları. Bıçaklanmasın diye anlamları, yabancısından kaçırılmış.

Kimi zaman ayak üstü konuşmalara uzansa da başlangıçları nedensiz değildir varlıkları. Kimselerin uzun uzun düşünmeden, düşünüp ölçmeden, ölçüp tartmadan edemeyeceği sözler bunlar. Gerçekliğine inanmak isteyip de inanamayınca, alıp başını esrik baharlara kaçan cümlelerin sözcüklerinden kurulurlar. Hecelerinin, harflerinin bir değeri yoktur, duru olmaktan başka. Yükte hafif oluşları, değerlerinin ağırlığını değiştirmiyordur ama... İçtenlik dışında iddiaları olmadığı gibi, sebepleri de sade ve yalnızca böyle anlatılır. Günlerin halini söyleyen başka lâflar arasında, fazlasız, eksiksiz, öylece oluyormuş gibi yerlerini alır, başköşeye kurulurlar.

Taşıdıkça; insanın ruhunu güzelleştiren türden zenginlik, unutulursa ağır yük. Lâfı edenin de, -bir şey istemiyor görünmesine karşın- söyletenin de kendi başında becerebileceği türden değildir onlar. Sanki sadece o duruma özel bir karışım, ancak o sözleri oluşturabilmiş, büyütebilmiştir. Söyleyenin de söyletenin de eteğine takılırlar. En olmaz zamanlarda karanlık kuyulara merdiven, soğuk gecelerde rüzgardan koruyan olurlar.

Kendi sesleri yoktur ama sahibinin bülbül gırtlağında eşsiz ezgilerle söyleniverirler. Peşine düşüp aramaya kalkışanların dünya âlem sahip olamadığı/alamadığı, söyleyenin istenmeden verdiği, verebileceği sözler… Günlerin alacalı dilleri, karmakarışık cümleleri arasında kaybolmuş görünseler de sahibinin içinde söylenmeyi bekleyen böyle sözler hep vardır. Beklemek mesela, dönecek olmak, beklenen bir yolculuğa eşlik etme sözü vermek...

Durumları da tarafları da büyüten bu sözlerin saklandığı iki yerden biri de mektuplardır. Hani mürekkebi kurusun diye katlanmadan önce bir daha okunan, zarfın üzerine adı yazılmış olanın da bunu bilen gözlerle okuduğu mektuplar. Böyle sözler de ancak o mektuplarda var olabilirler..